Nga Redaksia: Newslibero.com
Në mozaikun e pasur të muzikës shqiptare, emri i Adelina Ismailit qëndron i veçantë jo vetëm si këngëtare, por si zë, si kauzë, si simbol. Që nga hapat e parë në skenë si fëmijë me ëndrra të mëdha, e deri te majat e muzikës shqiptare, Adelina nuk e pa asnjëherë artin si zbukurim të realitetit, por si mjet për ta përballur atë.
Në një kohë të vështirë për Kosovën, ajo e përdori zërin si armë paqësore në betejën për liri, për të drejta, për vetëdije. E guximshme, e drejtpërdrejtë dhe pa kompromis, ajo solli në skenë temat që askush nuk guxonte t’i prekte: barazinë gjinore, dhunën e heshtur ndaj grave, të drejtat e njeriut, të rinjtë në kërkim të identitetit.
Adelina Ismaili nuk ka qenë kurrë thjesht një këngëtare pop. Ajo ishte (dhe mbetet) zëri i një brezi që u rrit mes ndalimesh e pengesash, por që përmes saj mësoi të këndojë për veten, për lirinë, për dashurinë, për revoltën. Me një stil të papërsëritshëm dhe një prezencë të fuqishme skenike, ajo sfidoi jo vetëm kufijtë artistikë, por edhe ata shoqërorë.
Këngët e saj nuk ishin vetëm hite ishin deklarata. Nga “100% Zeshkane”, te “Mbretëreshë e Robëreshë”, nga “Tribalb” deri te “Sajzeza”, ajo i dha zë të pathënës. Skenat e saj ishin gjithmonë më shumë se koncerte ishin manifestime të guximit, të origjinalitetit dhe të protestës së heshtur ndaj një realiteti që shpesh nuk linte vend për zëra ndryshe.
Përmes artit të saj, Adelina i parapriu një epoke të re në muzikën shqiptare, ku krijimtaria nuk ishte më zbavitje, por ndërgjegjësim. Zëri i saj nuk është vetëm tingulli i një kënge është frymëzim, është shpërthim, është zgjim.
Sot, kur shumë artistë zgjidhen nga algoritmet, kur fama është shpesh më e shpejtë se talenti, figura e Adelina Ismailit mbetet një kujtesë e fortë për autenticitetin, për idealin artistik dhe për kurajën që duhet të ketë çdo zë që synon të lërë gjurmë të vërteta.
Adelina nuk ishte vetëm ikonë e skenës ajo ishte dhe është ikonë e qëndresës, e identitetit dhe e lirisë së shprehjes. Në çdo kohë, zëri i saj mbetet aktual, sepse ai nuk këndon vetëm për modën e momentit, por për të vërtetën e përjetshme të shpirtit njerëzor.
Leave a comment