Paliumi i Shpresës: Kur Shpirti i Shqipërisë u Ngrit në Zemrën e Vatikanit”

Një ditë që do të mbahet mend për brezat e ardhshëm. Një moment që mbart në vetvete peshën e historisë, krenarinë kombëtare dhe fuqinë shpirtërore të një kombi të vogël në numër, por të madh në besim. Në Bazilikën e Shenjtë të Shën Pjetrit, nën dritën hyjnore të traditës dhe solemnitetit të Papës, Monsinjor Giovanni Peragine – Arqipeshkëv i sapoemëruar i Shkodër-Pult dhe Ipeshkëv i Jugut – mori Paliumin nga vetë Papa Leoni XIV.
Ky akt nuk është thjesht një ceremoni kishtare. Është vulosja e një epoke të re për Kishën Katolike në Shqipëri. Një bekim që vjen në një kohë ku kombi shqiptar ka nevojë për dritë, për drejtim shpirtëror, dhe për figura që ndërtojnë urë midis së shenjtës dhe përditshmërisë.
Paliumi – simbol i unitetit me Papën dhe i përgjegjësisë baritore – u vendos mbi supe që kanë shërbyer me përulësi, mençuri dhe vizion. Kjo është një njohje e rrallë që pak kombe në Ballkan e kanë përjetuar, dhe është dëshmi e qartë se zëri i Shqipërisë dëgjohet në zemrën e krishterimit.
Populli shqiptar, i rrahur nga furtunat e historisë, sot sheh me krenari një përfaqësues të vetin që ngjitet në shkallët më të larta të misionit kishtar. Një moment falënderimi, jo vetëm për Kishën, por për të gjithë shqiptarët, kudo që janë. Sepse ky nuk është një bekim vetëm për një njeri – është një bekim për një popull të tërë.
Në një botë që shpesh harron rrënjët, ky çast është kujtesë. Kujtesë se Shqipëria ka qenë dhe mbetet një tokë e shenjtë, një urë mes Lindjes dhe Perëndimit, një vend ku besimi nuk është modë, por thelb.
Sot, në Vatikan, nuk mori palium vetëm një arqipeshkëv. Sot u ngrit zëri i një kombi. Dhe ai zë tingëlloi qartë: Shqipëria është këtu. Me besim. Me shpresë. Me Zot.