Nga: newslibero.com
Në një shoqëri që po zhvillohet me ritme të shpejta, ku teknologjia dhe individualizmi po zënë vend gjithnjë e më të madh, të moshuarit, një grup i rëndësishëm i popullsisë po mbetet në hije. Një numër në rritje i tyre po përballet me një realitet të hidhur: braktisjen. Mijëra të moshuar në vendin tonë jetojnë të vetmuar, pa përkujdesje, pa dashuri dhe pa ndihmën e nevojshme. Ky fenomen përfaqëson jo vetëm një krizë humane, por edhe një pasqyrim të vlerave në rënie të shoqërisë moderne.
Faktorët që çojnë në braktisje?
Braktisja e të moshuarve është rezultat i një sërë faktorësh socialë, ekonomikë dhe kulturorë. Një nga arsyet kryesore është emigrimi/migrimi masiv i të rinjve, të cilët lënë pas prindërit dhe gjyshërit, për të siguruar vetë një jetë më të mirë jashtë vendit. Kjo largësi fizike shpesh shndërrohet edhe në largësi emocionale.
Varfëria dhe mungesa e mbështetjes institucionale janë gjithashtu faktorë të rëndësishëm. Të moshuarit shpesh jetojnë me pensione të ulëta, pa mundësi për të përballuar shpenzimet bazë si ilaçet, ushqimi apo kujdesi shëndetësor.
Ndërkohë, ndryshimet kulturore dhe rritja e individualizmit kanë sjellë një ftohje të marrëdhënieve familjare. Në shumë raste, familjet zgjedhin t’i vendosin të moshuarit në azile, por më pas i harrojnë, pa i vizituar apo përkujdesur për ta.
Pasojat e rënda të braktisjes?
Të jetosh në vetmi në një moshë kur nevoja për dashuri, mbështetje dhe siguri është më e madhe se kurrë, është një barrë e rëndë. Vetmia, depresioni, ankthi, dhe përkeqësimi i shëndetit fizik dhe mendor janë ndër pasojat më të zakonshme.
Për shumë të moshuar, ndjenja e braktisjes është më e dhimbshme sesa sëmundjet fizike. Ata ndihen të padobishëm, të harruar dhe pa vlerë, edhe pse janë gjenerata që kanë ndërtuar këtë shoqëri me punën dhe sakrificat e tyre.
Braktisja e të moshuarve nuk është vetëm një problem personal apo familjar, por është një çështje kombëtare dhe morale. Si shoqëri, duhet të reflektojmë: Si i trajtojmë ne ata që dikur u kujdesën për ne?
Është koha për të ndërmarrë hapa konkrete: të përmirësojmë sistemin e përkujdesjes për të moshuarit, të edukojmë të rinjtë me vlera humane dhe të rikthejmë lidhjet mes brezave. Sepse një shoqëri që harron të moshuarit e saj, harron vetveten.
Leave a comment